Ik had je al meermaals gezien
Het was elke keer alsof ik zweefde
Jij was twintig en ik achttien
Jij maakte dat ik leefde
Jij mooi, brutaal, mysterieus
Het meisje al ontstegen
Ik nog puberaal en zo nerveus
Bleu, sneu en verlegen
Je keek mij aan, een ogenblik
Ik kon de spanning niet meer dragen
Ik zocht naar woorden maar gaf geen kik
Durfde je amper iets te vragen
Even was er een status quo
Maar eindelijk raapte ik moed bijeen
Al was mijn woordkeus maar zozo
Ik sloeg mij er doorheen
Ik had hem toen blijkbaar toch geraakt
Die spreekwoordelijke gevoelige snaar
Want ik heb je nu het hof gemaakt
Al zeker meer dan dertig jaar